Intuitie of consulatiebureau?
23/03/14 14:50
Intuitie of consulatiebureau?
Mijn 1e blog.Voelt een beetje als voor het eerst ouder worden. Je denkt dat je het allemaal wel weet, je werkt toch al heel lang met baby's, geeft ouders gevraagd en ongevraagd advies. Dus voor jou geen verrassingen. Ha, alles wat je weet, vergeet je direct zodra je je eigen kindje in je armen houdt. En je durft ook niet meer te vertrouwen op je eigen gevoel.
Curve 1.
Onze oudste huilde bijna de hele dag. Ik dacht dat hij misschien nog honger had, maar volgens het consultatiebureau kreeg hij genoeg, hij groeide immers precies binnen de curve. Dus dat was dat.
Na 4 maand paste mijn moeder eens een avondje op. Bij thuiskomst lag meneer heerlijk te slapen. He, hoe kan dat? Gewoon een extra flesje, hij huilde zo, hij had gewoon honger(de nuchtere woorden van een oma) De hele nacht doorgeslapen en van mij elke dag iets meer gekregen. Mijn baby veranderde in een vrolijk, actief mannetje en ontwikkelde zich voorspoedig. En is hij nu te dik, nee hoor. Zelfs nu,22, zou ik hem eigenlijk nog steeds moeten bijvoeden;-).
Curve 2.
Ook bij ons 2e kindje kreeg ik het gevoel opgelegd dat ik niet op mezelf kon vertrouwen. Volgens mij hadden we een vrolijk en actief mannetje ventje diehet naar zijn zin had op deze wereld. Weer liet ik mij van de wijs brengen door het consultatiebureau. Bij een controle vond men dat zijn hoofd wel erg groot werd. Ja, hij paste nog wel in de curve, maar het was zeker niet goed.(nu was de curve ook leidend, maar dan anders.) Wij, allebei voorzien van een flink hoofd, zagen het probleem toch niet zo. Hij ontwikkelde zich toch goed? Maar ja, en waterhoofd zou het zo maar kunnen zijn en wij werden met spoed doorgestuurd naar de kinderarts.
Door de arts opgehaald uit de wachtruimte. We zijn niet eens echt binnen geweest. Hij leest de aanvraag, kijkt naar ons en begint te lachen. Oke, zegt hij: jullie zoon heeft inderdaad een beetje een groot hoofd. Maar jullie ook(en bedankt). Verder zie ik dat hij erg actief is. Nog snel een paar onderzoeken en we gingen gerustgesteld weer naar huis.
Curve 3?
Bij nummer 3 hebben we ons vooral laten leiden door ons meisje en door ons gevoel. Ze sliep veel en kon na een ochtenddutje ook een lange middagdut doen. We hebben ons hier niet van de wijs laten brengen door het consultatiebureau. Was het wel goed dat ze zo veel sliep? Ja,, ze gedijde goed, was actief en erg vrolijk! Zelfs toen ze 8 was, en moe, ging ze uit zichzelf naar bed. Schattig vragend:”mama, ik ben moe, mag ik slapen?”
Mijn ervaringen hebben me geleerd dat het fijn is dat er deskundigen zijn die de ontwikkeling van mijn kind in de gaten houden. Toch ben ik vooral blij met het gevoel dat je zelf de deskundige over je kind kunt zijn. Zolang je maar luistert naar je gevoel en goed kijkt naar je kind. wat mij betreft zijn ouders uiteindelijk toch de deskundigen wat hun eigen kind betreft.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee en heb je steun kunnen krijgen van vrienden/familie wanneer je het niet eens was met de mening van deskundigen? Of was je juist blij met deze mensen?
Mijn 1e blog.Voelt een beetje als voor het eerst ouder worden. Je denkt dat je het allemaal wel weet, je werkt toch al heel lang met baby's, geeft ouders gevraagd en ongevraagd advies. Dus voor jou geen verrassingen. Ha, alles wat je weet, vergeet je direct zodra je je eigen kindje in je armen houdt. En je durft ook niet meer te vertrouwen op je eigen gevoel.
Curve 1.
Onze oudste huilde bijna de hele dag. Ik dacht dat hij misschien nog honger had, maar volgens het consultatiebureau kreeg hij genoeg, hij groeide immers precies binnen de curve. Dus dat was dat.
Na 4 maand paste mijn moeder eens een avondje op. Bij thuiskomst lag meneer heerlijk te slapen. He, hoe kan dat? Gewoon een extra flesje, hij huilde zo, hij had gewoon honger(de nuchtere woorden van een oma) De hele nacht doorgeslapen en van mij elke dag iets meer gekregen. Mijn baby veranderde in een vrolijk, actief mannetje en ontwikkelde zich voorspoedig. En is hij nu te dik, nee hoor. Zelfs nu,22, zou ik hem eigenlijk nog steeds moeten bijvoeden;-).
Curve 2.
Ook bij ons 2e kindje kreeg ik het gevoel opgelegd dat ik niet op mezelf kon vertrouwen. Volgens mij hadden we een vrolijk en actief mannetje ventje diehet naar zijn zin had op deze wereld. Weer liet ik mij van de wijs brengen door het consultatiebureau. Bij een controle vond men dat zijn hoofd wel erg groot werd. Ja, hij paste nog wel in de curve, maar het was zeker niet goed.(nu was de curve ook leidend, maar dan anders.) Wij, allebei voorzien van een flink hoofd, zagen het probleem toch niet zo. Hij ontwikkelde zich toch goed? Maar ja, en waterhoofd zou het zo maar kunnen zijn en wij werden met spoed doorgestuurd naar de kinderarts.
Door de arts opgehaald uit de wachtruimte. We zijn niet eens echt binnen geweest. Hij leest de aanvraag, kijkt naar ons en begint te lachen. Oke, zegt hij: jullie zoon heeft inderdaad een beetje een groot hoofd. Maar jullie ook(en bedankt). Verder zie ik dat hij erg actief is. Nog snel een paar onderzoeken en we gingen gerustgesteld weer naar huis.
Curve 3?
Bij nummer 3 hebben we ons vooral laten leiden door ons meisje en door ons gevoel. Ze sliep veel en kon na een ochtenddutje ook een lange middagdut doen. We hebben ons hier niet van de wijs laten brengen door het consultatiebureau. Was het wel goed dat ze zo veel sliep? Ja,, ze gedijde goed, was actief en erg vrolijk! Zelfs toen ze 8 was, en moe, ging ze uit zichzelf naar bed. Schattig vragend:”mama, ik ben moe, mag ik slapen?”
Mijn ervaringen hebben me geleerd dat het fijn is dat er deskundigen zijn die de ontwikkeling van mijn kind in de gaten houden. Toch ben ik vooral blij met het gevoel dat je zelf de deskundige over je kind kunt zijn. Zolang je maar luistert naar je gevoel en goed kijkt naar je kind. wat mij betreft zijn ouders uiteindelijk toch de deskundigen wat hun eigen kind betreft.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee en heb je steun kunnen krijgen van vrienden/familie wanneer je het niet eens was met de mening van deskundigen? Of was je juist blij met deze mensen?